In ‘Huilen’ vraag ik me af waarom ik sinds mijn twaalfde niet meer gehuild heb. Ik ga in gesprek met mijn moeder, in therapie bij een psychotherapeut, doe lachmeditatie en ik praat erover met vrienden in de kroeg. 

Deze persoonlijke film maakte ik tijdens mijn afstuderen aan de HKU. De aanleiding was een verbroken liefdesrelatie en mijn reactie daarop. Ik kon niet huilen terwijl ik wel verdrietig was. Ik vroeg mij af of het wel normaal was om niet te huilen. Was er iets mis met mij? Hoe zit dat eigenlijk bij anderen?